PASSIVE HOUSE O PASSIVHAUS

Unha Casa Pasiva, Passive House ou Passivhaus, é un estándar de construción creado en 1988 polo físico alemán Wolfgang Feist e o sueco Bo Adamson, profesor da Universidade de Lund. Trátase dun tipo de vivenda creada para manter as condicións altmosféricas ideais no seu interior logrando un aforro enerxético que oscila entre o 70% e o 90% respecto a unha vivenda convencional. Os cinco principios que o acompañan son: excelente illamento térmico, carpinterías de altas prestacións (triplo acristalamento, baixa transmitancia e correcta instalación), ausencia de pontes térmicas, hermeticidade do aire e ventilación mecánica con recuperación de calor. Calquera nova construción, con independencia do seu tamaño e uso, pode edificarse segundo os estándares Passivhaus.

As Casas Pasivas, Passive Houses o Passivhaus, constitúen todo un exemplo de sustentabilidade. Non son boas unicamente no plano económico, senón tamén no social e ambiental. Numerosos estudos avalan a idoneidade para a saúde dos habitantes deste tipo de casas, xa que a súa renovación intelixente do aire, a súa incidencia da luz solar e a súa construción con materiais naturais e menos contaminantes que os convencionais axudan a previr e reducir enfermidades e infeccións das vías respiratorias como a fibromialxia ou a asma, entre outras.

A construcción dunh casa pasiva ten un sobrecusto estimado dun 5% respecto a unha vivenda convencional. As diferenzas poden chegar, mesmo, ata o 15% naquelas Passivhaus do segmento inmobiliario prime. E é que o incremento do prezo vén determinado, na maioría dos casos, polos acabados elixidos, deseño, localización da futura vivenda ou nivel de coñecemento técnico do arquitecto e construtora elixida.

A pesar deste sobrecusto, convén ter en conta o gran retorno do investimento de construír unha casa pasiva. Neste caso, destacan tres factores:

• Revalorización do inmoble. Un edificio certificado co estándar Passivhaus ten unha revalorización estimada dun 20%.
• Amortización a medio prazo polo aforro enerxético. Por exemplo: unha vivenda de 120 m² gasta en calefacción uns 1.500€ anuais de media, e unha casa pasiva das mesmas características pode chegar a gastar 150€ ¡ata un 90% menos!.
• Gastos de funcionamento. Cando os custos enerxéticos redúcense ata preto do cero, o propietario do inmoble protéxese das fluctuaciones de prezos do mercado da enerxía.

Si, o seu equivalente é a certificación EnerPHit, tamén expedida polo Passivhaus Institut. O obxectivo deste tipo de rehabilitacións é lograr a maior redución de demanda enerxética posible. Cun carácter máis flexible que o certificado Passivhaus ao ter en conta as dificultades que entraña o proceso de rehabilitación dun edificio existente, mantén moitos dos seus principios e aplica solucións específicas que se adaptan ás particularidades das construcións para rehabilitar.

Cada vez son máis os clientes que nos solicitan este tipo de construcións, aos poucos iremos incorporando máis casas e edificios construídos segundo os estándares Passivhaus.